IsakBaševis Singer (21. novembar 1902 – 24. jul 1991) je biojevrejsko-američki pisac poznat po novelama, kao i jedna od vodećih ličnosti pokreta jidiš književnosti, te kao dobitnik Nobelove nagrade za književnost godine 1978. Rođen je 14. Jula 1904 u Leonicinu, Poljska a umro 24. Jula 1991. godine u Surfside, Florida. Singer je pisac novela, kratkih priča i eseja koji se smatra jednim od najvećih Jevrejskih autora. U 1978. godini mu je dodijeljena Nobelova nagrada za književnost. Njegove priče vrlo osjećajno i punog srca govore o životu Jevreja u Poljskoj i USA.
Njegova kratka priča je puna nekog elana, ironije, znanja, dogodovština a ponekada i kulta i budalaština. On je stalno u jednom rascjepu između smeha i plača, kao čovek kome je poznato sve ljudsko. Njegovi junaci uvijek nose teret njihove kulture, ne odgoja, jer se bore za preživljavanje. Oni upadaju u situacije gdje je daleko važnije biti slobodan nego pravilan, i uvjek pobede radije svojom malom naivnošću nego velikim naporima. Poruka mu je da ljudi dobre duše mogu uspijevati u svakoj okolini bez obzira na njihove vanjske osobine.
Singer je rođen u porodici Hasidskih rabina i obrazovan je u tradicionalnoj Varšavskoj rabinskoj školi. Slično njegovom starijem bratu (I.J. Singer), on je više volio da bude pisac nego verska osoba. Njegova prva novela "Đavo iz Goreja" je štampana u 1935 godini. Nakon godinu dana pobjegao je u Ameriku, plašeći se Njemačke okupacije Poljske. Smestivši se u Njujorku, počeo je pisati za Jevrejske novine "Jevrejski dnevnik", koje je potpisivao sa imenom Varšovski (Warshofsky). U 1943. godini je postao Američki državljanin.
Singer je pisao Jevrejskim jezikom a zatim oprezno prevodio svoja djela na Engleski. Njegove najpoznatije novele su: "Porodica Moskat" (1950), "Mađioničar iz Lublina" (1960), "Rob"(1962), "Nasljedstvo" (1969), "Neprijatelji, ljubavna priča" (1972), i "Šoša" (1978). Sve popularnije zbirke njegovih kratkih priča su: "Spinoza sa Marketa" (1961), "Kratki petak" (1964), "Seansa" (1968), "Kruna od perja" (1974) i "Naftali i njegov konj" (1976). Jedna od njegovih najpoznatijih zbirki za decu je "Kad je Šlemil išao u Varšavu i druge priče". Njegova autobiografska pisanja uključuju: "Na sudu moga oca" (1966), "Dan zadovoljstva" (1969) i "Dečak u potrazi za Bogom" (1976).
Ljubavna priča sužnja Jakova i seoske devojke Vande osnova je ove neobične knjige koja može da ima mnoštvo čitanja, u zavisnosti od dela sveta, navika i pogleda na suštinska životna načela i ubeđenja. No, jedno je sigurno, večita borba između ljubavi i mržnje, osećanja i surove okoline, univerzalna je i vanvremenska vrednost ovog antologijskog romana. Bogatstvo i specifičnost religijskih motiva, verovanja i rituala, stvaraju bogate i slojevite slike jednog vremena, surovog i čednog u isto vreme.
Slike pogroma, opisi obrednih ceremonija, tople ljubavne reči, ljubavna igra i orgijastička slavljenja života oslikavaju stvarnost jednog sela na kraju sveta.
